2023: een jaar van stabiliteit en focus op kernwaarden

Terugkijkend op dit jaar zijn er mooie dingen gebeurd bij Whizpr. We hebben een nieuwe collega mogen verwelkomen, de samenwerking met onze Belgische collega’s is intensiever geworden en op extern vlak is het voor ons een heel stabiel jaar geweest met een vast klantenportfolio en een aantal nieuwe klanten, waardoor we onze aandacht ook goed intern konden richten. Zo is er meer aandacht geweest voor onze kernwaarden en hoe we die met elkaar vormgeven.

Een belangrijke kernwaarde
Ik heb het al ‘ns eerder gedeeld: een gezonde basis voor je eigen ontwikkeling is leren vanuit je comfortzone en niet te ver daarbuiten de uitdagingen opzoeken. Bij succes levert het je een positieve rush op, maar het risico is ook dat je te veel stress ervaart en uiteindelijk uitvalt. Voor een goede balans hierin moet je samen alert zijn: managers en medewerkers. Het is aan werkgevers hun team niet te veel te belasten en aan medewerkers om eigen grenzen goed te kennen en te mogen aangeven. En belangrijk: zonder dat daar dan consequenties aan zitten vanuit de machtspositie van een werkgever. 

Ken je je eigen kwaliteiten en valkuilen? Wat vind je leuk? Waar loop je op leeg? Een belangrijk gegeven bij Whizpr is dat relaties gelijkwaardig genoeg voelen om dit te kunnen aangeven en je jezelf goed genoeg kent om te bepalen/weten waar je eigen grenzen liggen. Grenzen zijn voor iedereen verschillend en je belastbaarheid kan ook gedurende de tijd wisselen.  

Vrij van ego zijn brengt ontspanning
Een belangrijk thema waar we ook aandacht aan hebben besteed is vrij zijn van ego. In de meest ideale situatie zijn we als mens vrij van ego en oordeel. Dat zal ons nooit voor de volle honderd procent lukken, maar het levert veel op in onderlinge samenwerking en groei naar volwassen adviseurschap. 

Een belangrijk onderdeel hierbij is dat je je realiseert dat het in zakendoen nooit gaat om jou persoonlijk. Je hebt een rol en doet zaken namens een bedrijf. That’s it. Vaak voelen dingen persoonlijk door je betrokkenheid. Maar hoe vaak is het niet de stress van een ander die wordt geprojecteerd en die helemaal niks met jou te maken heeft? 

Het ego oordeelt ook en hoort of maakt verwijten, terwijl het de kunst is om naar de wens achter het verwijt te luisteren of de wens aan te geven. Moppert je vriend of vriendin dat je weer te laat thuis bent? Dan is de wens erachter waarschijnlijk om meer tijd met elkaar door te brengen en de boodschap dat iemand je heeft gemist. Het verwijt is vaak  makkelijker te maken vanuit je frustratie. De wens uiten vergt zelfreflectie en voelt ook veel kwetsbaarder. Maar het levert uiteindelijk wel een betere verbinding met elkaar op. En als het goed is een prettiger gesprek. 

Het gevaar van aannames
Vanuit ons ego oordelen en beoordelen we. Dat doen we allemaal. En dat kan heel nuttig zijn als we een gevaarlijke situatie moeten inschatten en daarnaar moeten handelen om te overleven. Maar in ons dagelijks leven is oordelen niet zo nuttig. We oordelen vaak vanuit aannames die gebaseerd zijn op eerdere ervaringen of onze eigen overtuigingen.  

De kunst is dat we ons daar bewust van zijn voordat ze verhalen in ons hoofd worden die de werkelijkheid vertroebelen. En dan kun je jezelf ook nog de vraag stellen wat nou precies de werkelijkheid is? Iedereen kijkt namelijk naar de wereld vanuit zijn eigen referentiekader en overtuigingen die we meekrijgen vanuit onze opvoeding. En wat weten we nou eigenlijk van de wereld van de ander…

En zelfs als je een goed gesprek met elkaar hebt, kunnen woorden voor iedereen een andere betekenis hebben, waardoor misinterpretatie van boodschappen altijd op de loer ligt. Zo kwam ik er laatst achter dat het woord 'transparantie' voor mij iets totaal anders betekent dan voor een ander. Een mooi onderwerp voor een nieuwe interne training volgend jaar. 

Oprechte interesse
Persoonlijke ontwikkeling is meer dan een training of opleiding volgen of een nieuwe rol/taak of functie. Het gaat ook (of juist vooral) om je zelfkennis vergroten, met afstand naar processen leren kijken, oordeelloos luisteren, geen aannames doen en doorvragen vanuit oprechte interesse en nieuwsgierigheid naar de ander. Dat is niet altijd makkelijk, maar wel waardevol om voor iedereen de werkomgeving zo stressloos mogelijk te houden.

Belangeloos  
In de stabiliteit van het afgelopen jaar, die ik net beschreef, heb ik me naast Whizpr meer kunnen richten op mijn stichting van Wal naar Schip. Ik heb het er niet zo vaak over, maar wil toch graag een initiatief delen van een Wageningse studentenvereniging die zich een heel weekend heeft ingespannen om kinderen van minimagezinnen in Wageningen een Winterwens te kunnen laten doen. Zo hebben zeven jongens 380 km op een skelter afgelegd in de kou, door weer en wind voor deze kinderen en daarmee duizenden euro’s opgehaald. We hebben dat weekend mogen ervaren wat zo’n club studenten binnen hun hechte verenigingsleven voor elkaar krijgt samen, volkomen belangeloos. 

En zo zie je…een relaxte omgeving en hechtheid binnen een groep zorgen voor een hoge betrokkenheid waarin mensen tot bloei komen. Of het nu de jongens zijn op de skelter binnen hun studentenvereniging of het team van Whizpr. 

Een boekentip voor als je toe bent aan wat inspiratie over vastgeroeste overtuigingen en hoe je die loslaat, is “Verslaafd aan ons eigen gelijk” van Lammert Kamphuis (geen familie trouwens). Het is een prachtig boek in tijden van polarisatie om ideeën vanuit meerdere invalshoeken te bekijken en zoals hij het zelf zegt: ‘perspectivistische lenigheid te trainen’. 

Ik wens je warme feestdagen toe en een relaxed 2024!